Głęboko w Kredzie coś się poruszyło. Sowy i lisy to wyczuwają. Tiffany także, przez swoje buty. To dawny nieprzyjaciel gromadzi siły. To czas zakończeń i początków, starych przyjaciół i nowych, rozmycia granic i przesunięcia mocy. Teraz to Tiffany stoi pomiędzy światłem i ciemnością, dobrem i złem. Horda elfów szykuje się do inwazji i Tiffany musi wezwać wszystkie czarownice, by stanęły przy niej. By broniły świata. Jej świata.
Będzie rozliczenie...
Opis z okładki książki
Ostatnio nie jestem na bieżąco ze Światem Dysku, ogólnie z czterdziestu jeden tomów przeczytałam może z dwanaście. Ale nie mogłam ominąć Pasterskiej korony, no bo przecież jest to ostatnia część. I więcej już niestety nie będzie.
Początek książki był najlepszy: wzruszające pożegnanie babci Weatherwax, przywódczyni czarownic - a przynajmniej byłaby nią, gdyby czarownice miały oficjalną przywódczynię. Cykl Świat Dysku znany jest ze swojego parodystycznego stylu i wielu humorystycznych elementów, a tu proszę, taki smutek, że aż mi się łezka w oku zakręciła. Było to dla mnie zaskoczeniem, ale bardzo pozytywnym.
Główne wątki powieści to przejęcie władzy w świecie czarownic przez młodą Tiffany Obolałą oraz walka z elfami, które planują najazd na ludzi. Pojawia się też ciekawa postać: Geoffrey, pierwszy mężczyzna, który chce zostać czarownicem. Trochę słabszy był wątek starych mężczyzn uciekających przed żonami do nowego wynalazku: szopy, gdzie mogli spędzać czas według swoich upodobań. Ogólnie było to zabawne, ale myślę, że Pratchett potraktował tu małżeństwa odrobinę za bardzo stereotypowo.
Oceniam Pasterską koronę na 5/5, i to wcale nie ze względu na sentyment do serii. Jest to po prostu bardzo dobrze napisana książka z ważnym przekazem dotyczącym wielu kwestii: przemijania, ochrony przyrody, równości ludzi, a nawet dobrych uczynków. Gdyby autor mógł nad nią popracować dłużej, to na pewno rozwinąłby bardziej wiele wątków, ale powieść nie sprawia wrażenia niedokończonej. Jedno jest pewne: Terry Pratchett będzie żył w nas tak długo, jak długo będziemy czytać jego książki.
Jeden z niewielu autorów wg mnie, który poprzez historie pełne humoru i satyry potrafi przemycić bardzo dużo pozytywnych wartości. Szkoda że nie będzie więcej książek ze Świata Dysku. Na pewno znajdą się naśladowcy chcący zarobić na Czterech Słoniach i A'tuinie. Pasterska Korona kilka rzeczy zamyka a najbardziej jednak mi żal nieśmiertelnej babci Weatherwax. No i oczywiście tłumaczenie polskie jest fantastyczne. Bardzo dobra recenzja.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam
Ja cały czas czekam, aż przyjdzie do mnie "Kolor magii" w oryginale :c
OdpowiedzUsuńWow, szacuneczek :) ja raz porwałam się na książkę w oryginale, był to jakiś romans z wampirami nie wydany w Polsce. Poddałam się gdzieś po połowie, bo doszłam do wniosku, że już wiem jaka będzie końcówka.
Usuń