niedziela, 6 października 2019

23/2019 Prochy Babilonu, James S. A. Corey, (Expanse tom VI)

Wolna Flota - grupa skorych do przemocy Pasiarzy w czarnorynkowych okrętach wojennych - okaleczyła Ziemię i rozpoczęła kampanię piractwa i przemocy wśród planet zewnętrznych. Statki kolonizacyjne kierujące się do tysiąca nowych planet po drugiej stronie pierścieni wrót obcych są łatwą zdobyczą, a żadna flota nie ma dość sił, by ich chronić. 
James Holden i jego załoga lepiej niż inni znają mocne i słabe strony nowego przeciwnika. Mając do czynienia z silniejszym i liczniejszym wrogiem, znękane pozostałości dawnych potęg politycznych wzywają Rosynanta do desperackiej misji polegającej na dotarciu do stacji Medyna w samym sercu sieci wrót.
Opis z okładki książki.
Prochy Babilonu są już szóstą częścią cyklu, więc gdyby akcja w nich spowolniła, albo wystąpiło jakieś zmęczenie materiału, to byłoby to w pewien sposób zrozumiałe. Na szczęście jednak nic takiego nie miało miejsca. Różni się trochę od poprzedniego tomu, który był istną petardą. Teraz emocje nieco opadły, bohaterowie otrząsnęli się z pierwszego szoku i zastanawiają się, co dalej, bo ich świat nigdy już nie będzie taki sam. I to jest moim zdaniem największa zaleta tej książki: nie próbuje przebić poprzedniczki pod względem akcji i emocji, lecz stawia na logiczny rozwój fabuły.

Nie będę zagłębiać się w szczegóły, bo nikt nie lubi spoilerów, ale ze względu na to, że to środek cyklu, jakieś jednak mogą się pojawić. Widziałam już w necie jedną opinię, w której autor narzekał na rozwiązanie problemu znikających statków. Owszem, nie jest to nic super wow, mieliśmy pełne prawo spodziewać się więcej, ale ja to kupuję. Postać, która znalazła klucz do tej zagadki, już we wcześniejszych tomach była przedstawiana jako bardzo inteligentna i kreatywna osoba, więc logiczne jest, że mogła sobie dać radę z problemem, który przerastał wielu innych. Poza tym może wiemy już, dlaczego statki znikają, ale nie mamy pojęcia, co się z nimi dzieje - zostały jeszcze jakieś tajemnice do odkrycia. Jak już wspominałam wcześniej, Prochy Babilonu są świetną kontynuacją, taką, która rozwija postaci zgodnie z ich charakterami i zgodnie z regułami rządzącymi światem przedstawionym. Nie idzie w kierunku taniej sensacji, nie próbuje przeskakiwać rekina - i chwała jej za to.

Oczywiście znalazłam coś, do czego mogę się przyczepić, a jest to wątek botanika Praksa. Dokonuje on bardzo ważnego odkrycia, pojawia się regularnie gdzieś do połowy książki, a potem znika. I nie mówię, że to zły wątek, ale naprawdę chciałabym się dowiedzieć, jaki miał wpływ na resztę bohaterów. Wystarczyłoby, żeby ktoś o tym wspomniał gdzieś pod koniec. Albo to zwykłe przeoczenie, albo autorzy świadomie zostawili tę sprawę na następny tom, co jednak byłoby w moich oczach decyzją dziwną. 

Szósty tom Expanse dał mi coś, czego nie miały poprzednie części: taki rodzaj emocji, który sprawił, że się wzruszyłam, i to dwukrotnie. Spokojnie można powiedzieć, że znam tych bohaterów od lat i jestem z nimi zżyta. Nic dziwnego więc, że w pewnych momentach przy wątkach Avasarali i Praksa łezka zakręciła mi się w oku...

Uważny czytelnik zauważy w Prochach Babilonu ciekawy easter-egg, mianowicie jeden z marsjańskich statków nazywa się Mark Watney. Jest to imię i nazwisko głównego bohatera Marsjanina Andy'ego Weira, więc czyżby obie książki działy się w tym samym uniwersum? Otóż niestety nie, szukałam informacji na ten temat i okazało się, że to tylko taki mały żarcik. Ale te książki pasują do siebie tak dobrze, że nic nie przeszkodzi mi myśleć o nich jak o jedności.

Rozumiem, jeśli komuś ta część nie spodoba się aż tak bardzo, jak mi, zwłaszcza jeśli jego ulubionym motywem w Expanse była protomolekuła i obcy. Tutaj te tematy praktycznie nie istnieją, całość kręci się wokół polityki - co jest moją ulubioną częścią tego uniwersum. Dodajmy do tego sporo scen batalistycznych i dostajemy bardzo dobrą space operę, której nie potrafię dać oceny innej niż 5/5.

Recenzje tomu pierwszego Przebudzenie Lewiatanastara i nowa.
Recenzja tomu drugiego Wojna Kalibana
Recenzja tomu trzeciego Wrota Abaddona
Recenzja tomu czwartego Gorączka Ciboli
Recenzja tomu piątego Gry Nemezis

3 komentarze:

  1. Jej, nie czytałam jeszcze pierwszego tomu tej serii.

    OdpowiedzUsuń
  2. Zachęcasz, by nadrobić tę serię, a że serial uwielbiam, to wpisuję na listę do przeczytania.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. :) Fanka serialu, a jeszcze książki nie czytała? Niemożliwe, zalecam nadrobić natychmiast :)

      Usuń